Performances

Home

This section holds some photos from performances by Charles Warter. (Deze sectie bevat enkele foto's van performances door Charles Warter - Nederlands onder de foto's)

Although I've done several sketches over time like a lot of people, only four real performances were planned and executed which were meant as a work of art.

The first one was called "Win(z)dhandel". The title is a mix between the Dutch words Windhandel (Wind trade - a very speculative trade) and Winst (Profit), using a Z instead of an S because this type of misspelling was and is common on the Internet (e.g. sweetz instead of sweets). It was a comment on the way people were made to believe they could become very rich in a short period of time, e.g. by borrowing money to buy risky shares. This was long before the Subprime mortgage crisis and the fall of Lehman Brothers, as it was planned and prepared during 2004 and 2005 and performed in 2006. At the start of my exhibition in our local library, I set up small stand. What I sold were gold painted (high quality) books, with all pages glued together (except for one spot - where the pages were painted in gold). The buyer received it sealed with a signed certificate of origin. A huge graph hanging at the back of the stand suggested that the value of the objects might explode during the years after. (Might - nothing was guaranteed). A statement said that the products "were seen by accountants". Firstly in the Netherlands the title accountant without any additions (like R.A.) is not protected, so all people with some knowledge of book keeping - including myself - could call themselves "accountant". Secondly the word "seen by" suggests some verification, but actually it can also mean that somebody glanced at the books. Not many people decided to invest and the ones who did knew it was just a performance.

Hoewel ik - zoals veel mensen - door de tijd heen diverse sketches heb gedaan, zijn er slechts vier performances gepland en uitgevoerd die als kunst waren bedoeld.

De eerste heette "Win(z)dhandel". De titel is een mengsel van de woorden Windhandel en Winst, maar dan met een Z in plaats van een S omdat dit type verkeerde spelling gebruikelijk was en is op het Internet (bv. broodjez in plaats van broodjes). Het was een commentaar op de manier waarop mensen werd wijsgemaakt dat ze in korte tijd heel rijk konden worden, bv. door met geleend geld riskante aandelen te kopen. Dit was lang voor de crisis met de rommelhypotheken en de val van Lehman Brothers, want het was gepland en voorbereid in 2004 en 2005 en uitgevoerd in 2006. Bij de aanvang van mijn tentoonstelling in onze lokale bibliotheek plaatste ik een klein standje. Daar verkocht ik goudgeverfde boeken van hoge kwaliteit, met alle pagina's aan elkaar vastgelijmd, behalve op één plek waar de pagina's goud waren geverfd. De koper ontving het verzegeld, samen met een certificaat van oorsprong. Een enorme grafiek, die tegen de achterwand van de stand hing suggereerde dat de waarde van de objecten gedurende de jaren erna explosief zou kunnen stijgen (zou kunnen - er werd niets gegarandeerd). Een mededeling stelde dat de producten "waren gezien door accountants". Ten eerste was de titel accountant zonder toevoeging als bv. R.A. in Nederland niet beschermd, zodat iedereen met enige boekhoudkennis - mijzelf inkluis - zichzelf "accountant" mocht noemen. Ten tweede suggereert het woord "gezien door" een soort goedkeuring, maar in feite kan het ook betekenen dat iemand een vluchtige blik op de boeken had geworpen. Niet veel mensen besloten om te investeren en degenen die dit wel deden waren degenen die wisten dat het om een performance ging.


The next performance was about the fear people had for the unknown, especially terrorism and also Islam. I sewed a black monk's robe with a very large hood that covered my face. I took a couple of tarot card decks with me and went to the centre of the city, where I put on my robe and offered the public a tarot card. One thing I didn't think of: with my face completely covered I couldn't see a thing myself. Yet I heard shouting and screaming, some people accepted a card. One man said "thank you, father Benedictus". Others commented on the situation. Finally I ran out of cards and went to another street to take of my robe. I'll never forget that the moment that I took of the hood I was facing Hakim Traïda - a famous Dutch TV personality, actor and producer, who just finished a television recording. We talked about the fear people had. Hakim is of Moroccan descent and several people back then were afraid of people from Northern African countries (although not of him, because he was well known).

De volgende performance ging over de angst die mensen hadden voor het onbekende, vooral terrorisme en ook de Islam. Ik naaide een zwarte monnikspij met een heel grote capuchon die mijn gezicht bedekte. Ik nam een paar Tarot-kaartspellen mee en ging naar het centrim van de stad, waar ik mijn pij aandeed en mensen een Tarot-kaart aanbood. Ik had aan een ding niet gedacht: met mijn gezicht geheel bedekt kon ik zelf ook niets zien. Toch hoorde ik roepen en gillen en sommigen namen een kaart aan. Een man zei: "dank u, vader Benedictus". Anderen maakten opmerkingen over de situatie. Uiteindelijk waren mijn kaarten op en ik ging naar een andere straat om mijn pij uit te trekken. Ik zal nooit vergeten dat ik, toen de capuchon afdeed, oog in oog stond met Hakim Traïda, die in het Nederlands geen toelichting behoeft. Hij had net een TV-opname afgerond. We spraken over de angst die mensen hadden. Hij is van Marokkaanse afkomst en toendertijd waren mensen ook bang voor mensen uit Noor-Afrikaanse landen (maar niet voor hem, want hij was BN-er).


Not long after this rather negative performance, a positive one came up. This time I painted a lot of pebbles with gold paint and put them in a tray covered with red velvet. Again I went to the busy street in the City Centre and offered people such a golden pebble. They liked it! At some moment I was talking to someone I knew from my neighbourhood and offered him a golden pebble. He was accompanied by a lady, whom I didn't know. After a while I excused myself for being rude and offered her a pebble as well. She like it, but said: "I was already thinking, why don't I get one?" It was clearly the act of giving, not the object itself!

Golden pebbles performance

Niet lang na deze wat negatieve performance was er ook een positieve. Deze keer verfde ik een aardig aantal kiezelsteentjes met goudverf en deed ze in een schaal die met rood fluweel was bekleed. Ik ging opnieuw naar de drukke straat in het stagscentrum en bood mensen zo'n gouden steentje aan. Ze vonden het leuk! Op een gegeven moment sorak ik met een bekende uit de buurt en bood henm een steentje aan. Er was een dame bij hem die ik niet kende. Na een tijdje verontschuldigde ik me voor mijn onbeleefdheid en bood haar ook een steentje aan. Ze vond het leuk, maar zei: "Ik dacht al, krijg ik er geen?". Het ging duidelijk om het gebaar van het geven en niet om het voorwerp zelf.


The most recent and also last performance was about "conceptual art". I prepared a set of business cards with descriptions of images on them. Some rather nice (cat with a lace hat, woman juggling with an apple, flowers in a vase) but most of them absurd or even unpleasant (wall with graffiti, green dog, incomprehensible street sign, thief running away with a floor lamp, molten car at a parking spot, bottle of ink in refrigerator, flying syringes). I went to the Centre of the Town (a different one), dressed up as a stereotypical painter. There I offered people (talking with a French accent) a painting without canvas, paint and frame. All they had to do was stare at a wall and imagine what was on the card. The conceptual paintings were for free and could be switched for another one if they didn't like the one they got. Indeed a father with a young girl returned. They had received a card "boys dancing around a dead rabbit" which they didn't like. They picked another one, with a more positive image.

(I didn't ask the people in the picture for permission, so I covered their faces digitally).

De recentste en laatste performance ging over "conceptuele kunst". Ik vervaardigde een set visitekaartjes met beschrijvingen van beelden erop. Sommige wel leuk (kan met een kanten hoed, een vrouw die met een appel jongleert, bloemen in een vaas), maar de meeste waren absurd of zelfs onaangenaam (een muur met grafitty, een groene hond, een fles inkt in een koelkast, vliegende injectiespuiten). Ik ging naar het stadscentrum (andere stad), gekleed als een stereotype kunstschilder. Ik bood mensen (met een Frans accent sprekend) een schilderij aan zonder doek, zonder verf en zonder lijst. Het enige wat ze hoefden te doen was naar een muurt staren en zich voorstellen wat op het kaartje stond beschreven. De conceptuele schilderijen waren gratis en konden worden geruild als ze niet bevielen. Er kwam inderdaad een vader met een jong meisje terug. Ze had een kaart gekregen met "jongens dansend om een dood konijn", wat hen niet beviel. Ze namen een andere, met een positiever beeld.

(De mensen in bovenstaande afbeelding heb ik destijds niet om toestemming gevraagd, dus heb ik hun gezichten digitaal afgedekt)

Home